Kennisbank

Ook een organisatie die voortkabbelt is een bevinding, zeker in relatie tot de opgaven die er liggen. Bij grote opgaven is de vraag of een organisatie die voortkabbelt daarop voorbereid is. Zijn de opgaven bescheiden én kabbelt de organisatie, dan kan de visitatiecommissie het bij die constatering laten. Niet alles dat onderzocht wordt hoeft gewaardeerd te worden. Alleen de velden waarop bijsturing nodig lijkt, of die een grote kans om te leren als sector bieden, is hoeven uitgewerkt te worden.

De minister benoemt periodiek prioriteiten waarvan corporaties geacht worden deze in hun bod op de woonvisie (en dus in de prestatieafspraken) te betrekken. In de Handleiding methodiek 6.0 zijn deze benoemd en toegelicht. Rijksprioriteiten dienen verplicht in overweging te worden genomen, maar de corporatie kan wel, mits goed onderbouwd en in overleg met gemeente en huurdersorganisatie, besluiten dat er voor een of meerder rijksprioriteiten lokaal geen prestaties worden geleverd. De rijksprioriteiten moeten zichtbaar de revue passeren in ambitie/ondernemingsplan en dus via het bod op de woonvisie dat gebaseerd is op de ambitie van de corporatie in de prestatieafspraken. Het kan wel zo zijn dat niet alles uit het bod in de prestatieafspraken terecht komt. Als de rijksprioriteiten niet in de ambities of het bod zichtbaar zijn, kan dat een reden zijn voor een lagere beoordeling bij het onderdeel ‘ambities’, afhankelijk van de wijze waarop de corporatie het ontbreken van de rijksprioriteiten heeft onderbouwd.

NB de commissie kijkt naar de ambities (en hoe die passen bij de opgaven) maar beoordeelt niet het bod zelf (maar mag er natuurlijk wel iets over zeggen in bijv. de recensie).

Het is een bewuste keuze om geen normenkader op te nemen in de nieuwe methodiek. In plaats daarvan noemen we per visitatieveld een aantal voorbeelden van onderwerpen die de commissie kan waarderen (in de lichtblauwe kaders).

• Het betekent dat bureaus de vrijheid en verantwoordelijkheid krijgen een normenkader op te stellen, in de mate waarin ze dat zelf noodzakelijk achten voor uitvoeren van methodiek 7-visitaties. Redenen hiervoor zijn met name:
• Meer situationele vrijheid voor het profesional judgement van visitatoren en meer ruimte voor maatwerk past niet bij het min of meer dwingend opschrijven wat de normen zijn;
• Het hanteren van een normenkader leidt in de praktijk tot discussies over de vraag of een bepaalde constatering van de commissie al dan niet binnen de methodiek valt (lees: expliciet genoemd is in het normenkader), die discussie willen we hiermee voorkomen;
• In rapporten leidt het normenkader in combinatie met rapportcijfers vaak tot stoplap-teksten, waarin veel nadruk ligt op het koppelen van de bevinding aan het normenkader en de vertaling daarvan naar bonus- of maluspunten en het uiteindelijke rapportcijfer; dat zien we als een belangrijk aspect van wat rapporten vaak lang, gedetailleerd en voor niet-ingevoerden niet altijd makkelijk leesbaar maakt; willen we terug naar 25 bladzijden, dan is dit een belangrijke knop om aan te draaien;
• Tot slot hangt de keuze samen om meer focus op de inhoudelijke bevindingen te leggen en te waarderen aan de hand van een vierpuntschaal; de relatie tussen dit oordeel en de bevindingen is directer te leggen en vraagt geen tussenstap meer die het verschil tussen een 8 en 9 of een 4 of een 5 kan objectiveren.